Puistje op de rug
Ervaringsverhaal van Bert van Grondelle: "Aanval in de rug door belastinginspecteur"
De aankondiging van een controle bezoek door de belastinginspecteur lag zaterdag 8 februari op de deurmat. Enthousiast als ik was na de start van het GNM seminar kwam ik opgetogen thuis en opende de blauwe enveloppe. Er waren de afgelopen maand al meerdere van die enveloppen door de brievenbus gevallen dus het zal nog wel een herinnering of zo iets zijn. Maar nee, er werd een controlebezoek aangekondigd in het kader van de VAR (verklaring arbeidsrelatie) op 25 februari en ik zal moeten aantonen dat ik meer dan 3 werkgevers per jaar heb en of ik de boekhouding van 2012, 2013 en de eerste anderhalve maand van 2014, inclusief de kilometer en urenverantwoording en de agenda’s van alle jaren klaar wil leggen. Oh ja, op het overzicht stond ook nog dat de inspecteur de papieren wilde inzien van de aansprakelijkheidsverzekering en de arbeidsongeschiktheidsverzekering (die laatste ik niet heb omdat deze niet te betalen is).
Dat ’s even slikken. Kun je het je voorstellen? Het hoofd boven water trachten te houden, een hekel hebbend aan de administratie en al die papieren verantwoording. De ‘grote jongens’, die moeten ze bezoeken. Natuurlijk allemaal irreële argumenten want ook de inspecteur doet gewoon zijn werk. Maar toch; het weekend heeft het mij zeker beziggehouden en zelfs ’s nachts spookte het door mijn hoofd waarom ze nu juist mij moesten hebben. De maandag er op kon ik pas de accountant bellen (ik wilde hem niet eerder storen) en hij kon mij al enigszins gerust stellen dat het waarschijnlijk om een steekproef gaat en het feit dat ik als ZZP’er nog geen
overweldigende resultaten had neergezet. Ook bood de accountant aan bij het bezoek aanwezig te zijn. Dat was waarlijk een opluchting. Met dit belasting-bijltje had ik nooit eerder te maken gehad. Dezelfde dag heb ik de inspecteur gebeld dat het bezoek niet op mijn huisadres maar op het werkadres zou plaatsvinden en dat de accountant ook bij het bezoek aanwezig zou zijn.
Er was al een gedeeltelijke last van mijn schouder gevallen. In de loop van de week voelde ik een gezwelletje op mijn rug wat een week later leek te gaan ontsteken.
Redenerend volgens de German New Medicine heb ik de aankondiging van het inspectiebezoek als een aanval in de rug ervaren, een aanvalsconflict (weefseltoename van de onderhuid in de conflict-actieve fase, biologisch zinvol om je te beschermen tegen gevaar en in de oplossingsfase weer afbouw van het weefsel wat met een ontsteking gepaard gaat), en na een week in de oplossing gegaan na de toezegging van de accountant en het feit dat ik in principe alle zaken al op orde had, op archivering van de eerste anderhalve maand van 2014 na. Ik kreeg dus een kleine ontsteking (puist) op mijn rug. Met die ontsteking realiseerde ik mij pas hoe ik op die aankondiging heb gereageerd.
Maandag 24 februari, een dag voor het inspectiebezoek, heb ik begin 2014 gearchiveerd. In de loop van de dag voelde ik al wat buikpijn en nadat ik ’s avonds alle documenten in een tas had gedaan en klaargezet voor de volgende dag kreeg ik mij toch buikkrampen. Ik heb het inspectiebezoek dus ook ervaren als iets wat niet te verteren was (een brokconflict, waarbij in de conflict-actieve fase weefseltoename is om de figuurlijke brok te verteren en in de oplossingsfase weer afbouw van dat weefsel en krampen).
Nu zijn dit vrij eenvoudige processen maar wel zeer leerzaam om te ontdekken hoe het lichaam echt functioneert en het vertrouwen vergroot wanneer er wat heftigere klachten, heftigere ontstekingen, pijnsensaties en tumoren zich aandienen.
Weet je dat zelfs niezen, de hik, een spierspasme, een korte duizeligheid, concentratiestoornissen, vaak kleine beetjes plassen en vergeetachtigheid biologisch te verklaren zijn?