Verkoudheden, griepjes

Bonje tussen ouders 

Zoals in elk gezin hebben mijn partner en ik ook wel eens een clash. Dat is vrij zeldzaam maar soms gebeurt het toch. Omdat het zo zelden gebeurt bleek de impact in het gezin ook heftiger dan ik op het eerste oog kon zien.

Mijn partner en ik hadden al een tijd een verschil over een aantal onderwerpen. Een ervan was dat ik vond dat mijn partner nodeloos vast bleef houden aan een beeld dat hij van mij had, dat de liefde tussen ons belemmerde. Iedere gedachte die geloofd wordt over de ander vormt een rem op de natuurlijke doorstroming in het lichaam en dus in de relatie. 

Wij hadden vele gesprekken gevoerd over beelden van de mind en wat het effect ervan is en hoe daar anders mee om te gaan dan ze vast te houden. Wat er gebeurde was dat er een moment was dat mijn partner me weer iets toevoegde over een beeld dat hij had en ik ontplofte. Met stemverheffing, plotsklaps, heb ik geroepen dat ik er schoon genoeg van had en dat ik elders mijn werk, het schrijven van mijn boek over dit onderwerp, ging voortzetten. Binnen een paar minuten had ik mijn spullen gepakt, mijn kinderen een knuffel gegeven en het pand verlaten. 

Toen ik terugkeerde hebben we weer over de beelden gesproken, het contact hersteld met de kinderen en de rust en de veiligheid keerden weer. De kinderen gaven aan zich rot geschrokken te zijn, zomaar ineens zoveel tumult en dan pats, moeder weg. 

De volgende dag waren we allemaal ineens snipverkouden, liepen we te hoesten en waren we allemaal dood- en dood moe. Dit heeft anderhalve week geduurd.

Ons lichaam is zo wijs.

Eugenie
Moeder van vier