Prikkelbare darm syndroom
Ervaring van Illa

Wat ik beleefde vind ik frappant. Begin juli vertrok ik met mijn zoon naar ons vakantieadres in Frankrijk. Een vast adres waar we al vaker geweest zijn. Sinds ik daar was kreeg ik enorm last van winderigheid. Te pas en te onpas. Niet zomaar, maar echt ook last van. Steeds meer. Nu is dat niet nieuw voor mij omdat ik last heb van het zogenaamde Prikkelbare Darm Syndroom. Ik heb er ook tabletten van de huisarts voor. Maar deze winderigheid vond ik extreem. Ik heb toch eens gekeken bij de Germaanse Geneeskunde op de website van Mies Kloos. 
Last van je darmen betekent: (diepgaande) ergernissen kunnen niet weg. Winderigheid zit in je dikke darm, de onderste dus voor mij de opdracht: aan de slag met een diepgaande ergernis.
Oké, ik weet heus wel waar dat vandaan komt: ik erger me af en toe nog mateloos aan de gedachten die ik heb over mijn overleden moeder. Wat er dus in mijn beleving niet goed was. Ik ben ermee aan de slag gegaan: welke emoties zitten er allemaal onder die ergernis. De emotieladder van Brandon Bays uit De Helende Reis gedaan: Eerst ergernis, daaronder boosheid, daaronder gevoel van oneerlijkheid, daaronder gevoel van: er werd niet naar me geluisterd, ik werd niet gewaardeerd als Illa maar als dochter van, die lief was als ze goed naar mama luisterde. Daaronder verdriet, toen kwam ik aan bij het inmiddels voor mij bekende zwarte gat waar je echt in moet duiken want dat is eng..... het duurde een tijdje dat ik daaruit kwam aan de andere kant, het leek wel zo'n kokerglijbaan van een zwembad, en ik viel zo op een mooi groen grasveld waar vrede was.... Daar een tijdje liggen bijkomen, ik nam een pot goudverf mee terug en weer al die emoties langs, van onder naar boven en dan ze allemaal accepterend en goud vervend. 
Dat doe ik dan als ik nog niet in slaap ben 's avonds in bed.

De volgende dag voelde mijn buik licht. Ik eet inmiddels minder smeerkaas, melkproducten, geen koffie en minder zoetigheid, schijnt ook beter voor je darmen te zijn. Gemiddeld laat een mens ongeveer 10 winden per dag volgens internet. Ik zat die dag (ik tellen!!!) op 11 geloof ik.... Netjes toch. 

En wat ik het meest verbazend vond: 
Ik lag 's avonds nog een keer na te denken van: hoe is het nou met die ergernissen? En opeens voelde ik een binnenwaartse beweging in mijn anus. Huh? Het lijkt wel of die toestand daar benedenaan naar binnen trekt...... en ja hoor.... bijna helemaal weg. Sindsdien geen aambeien meer. Navraag bij Mies Kloos leerde me hoe het zit:

aambeien zijn de oplossing van een identiteitsconflict of een territoriumergernis. Ze gaan vaak hand-in-hand met een onverteerbare ergernis, territorium erger/identiteit (wie ben ik, geen goede dochter, ouder, werknemer, zijn geen beslissing durven nemen, etc). Met de helende reis heb ik gewerkt aan mijn ergernis, aan beide vormen ervan: de territoriumergernis (aambeien) en de onverteerbare ergernis (winden). En daarom verdwenen ze, ik kwam uit de hangende heling.

Nu ben ik vijf weken verder: de aambeien zijn weg. De ergernis en alles wat daaronder zit heb ik verwerkt en achter me gelaten. Ik heb nog wel eens dag of twee wat meer last van winderigheid, maar lang niet meer zo extreem als voorheen.

Het meest indrukwekkend vond ik dat ik de aambeien gewoon weg voelde trekken. Ik doorbrak zelf de hangende heling blijkbaar. Jezelf genezen kan! Ik wist het al maar heb het nu echt zelf ervaren! 🙂 


Illa