Overtuigingen manifesteren zich

De eigen overtuigingen worden werkelijkheid

Het is een universele wet, dat men de eigen overtuigingen creëert. Populaire boeken zoals “The Secret” (4) zijn daarop gebaseerd en Bruce Lipton observeerde het effect van de overtuigingen op het functioneren van de cellen (5). Dat we dit daadwerkelijk steeds meemaken wil ik graag illustreren aan de hand van een persoonlijke ervaring.

Toen mijn zoon jaar oud was, verhuisden we naar Zuid Amerika. Kort daarna kreeg hij een herpesinfectie in zijn rechter oog. De dokter vertelde ons dat we dit goed in de gaten moesten houden, want als het herpesvirus het oog zou aantasten, dan zou hij blind worden. Bij een dergelijke uitspraak slaat de schrik je om het hart en smeer je heel braaf de drie verschillende zalfjes vijf keer per dag in het “zieke” oogje. Een paar jaar later heb ik universele energie leren geven en heb ik het virus daarmee “onderdrukt”. Ik denk achteraf dat dit een heel mooi voorbeeld was van de werking van de biologische wetten: door het vertrouwen in de energie, lieten we onze angst los en kon zijn lichaam zich snel herstellen. Er kwamen geen vervolginslagen en het genezingsproces verliep probleemloos.

Toen hij 20 jaar was, verloor hij daadwerkelijk het gezichtsvermogen: er kwam een wit vliesje voor zijn oog en zijn zicht ging zeer snel achteruit. Ik was inmiddels in aanraking gekomen met de biologische wetten en zei hem niet in paniek te raken, terwijl ik even uit ging zoeken welk programma er bij hem verliep.

De symptomen wezen uit dat het gezichtsverlies een gevolg was van een  vertroebeling van het hoornvlies. Volgens de biologische wetten was dit de genezingsfase van  het conflictthema “iemand uit het oog verloren zijn” of hier bang voor zijn. In de conflictactieve fase is er een afbouw van cellen in het hoornvlies om degene die je graag in het oog wilt houden, beter te kunnen blijven zien. Hier merk je wat betreft je ogen niets van, alleen zal je een emotionele pijn ervaren.

Wanneer je dit oplost, begint de regeneratiefase en worden de afgebouwde cellen terug gezet: er vormt zich als het ware een “korstje” op het hoornvlies. Dit gebeurt in een vochtige omgeving en veroorzaakt tranende ogen, pijn, roodheid en gezichtsverlies.

Net als de CA-fase gaat ook de crisis ongemerkt voorbij, waarna de normalisatiefase begint. Het gezichtsvermogen keert langzamerhand terug en ook de pijn, roodheid en het tranen worden steeds minder.

Het verhaal achter dit proces 

Mijn zoon is een professionele basketballer en in augustus 2009 kreeg hij een contract in Spanje. Hij had daarvóór twee jaar in België gespeeld en een jaar in Amerika, maar zijn ouderlijk huis bleef zijn “thuis”, de plek waar hij steeds naar terugkeerde en waar hij zich werkelijk thuis voelde. Spanje was voor hem de vervulling van een droom. Natuurlijk was het dat eerste jaar aftasten: is dit werkelijk wat ik wil en is dit de plek waar ik wil blijven?

In maart 2010 kwam hij een paar dagen naar huis en nu was het hem duidelijk: Spanje is mijn plek en innerlijk nam hij afscheid van zijn ouderlijk huis als zijn “thuis”. Op 2e paasdag bracht mijn man hem naar het vliegveld en ik zwaaide hem hier voor het huis uit, het was een speciaal afscheid.

Dat het voor hem ook een emotioneel moment was, bleek een dag later: hij kreeg het witte vliesje voor zijn oog. De dag daarna kon hij bijna niets meer zien. Licht verdroeg hij slecht, zijn oog zag rood en was pijnlijk en hij voelde zich moe.

Blijkbaar was het moment van afscheid van zijn ouderlijk huis als een biologisch conflict ingeslagen en was hij bij aankomst in Spanje, zijn nieuwe thuis, in genezing gegaan.

Ik heb hem verteld wat het proces in hield en hij zei: OK, ik geef mezelf een week. Hij is verse groeten en fruit gaan kopen, heeft de gordijnen dicht gedaan en is gaan rusten. Dit was de woensdag na Pasen. De volgende 3 dagen nam zijn gezichtsvermogen steeds verder af: gedurende de dag bleef het stabiel, maar ’s morgens als hij wakker werd, was het een stuk slechter dan de dag ervoor. Verklaring: in de nacht ga je dieper de genezing in en worden de symptomen erger.

Op zaterdag kwam het keerpunt: de crisis. Dit viel toevallig samen met een wedstrijd, waarin hij briljant heeft gespeeld. Omdat hij niet naar de dokter wilde, moest hij de wedstrijd meespelen en dit was een wonderlijke ervaring: als hij speelde, zag hij alles perfect en had hij nergens last van, maar als hij even aan de kant zat, zag hij niets meer, was duizelig en deed zijn oog veel pijn. Verklaring: tijdens de crisis wordt je even terug geworpen in de conflictactiviteit. Tijdens deze korte periode van intense stress, wordt het vocht uitgestoten en kom je even terug in de conflictactieve fase, met de bijbehorende symptomen. De extra stress tijdens het spelen zorgde ervoor, dat de genezingssymptomen geheel stopten. Op momenten dat hij op de bank zat, keerde de genezing heftig terug. Het was een zeer bijzondere ervaring.

Gedurende de volgende 3 dagen keerde zijn gezichtsvermogen langzamerhand terug: als hij wakker werd, was zijn gezichtsvermogen hetzelfde als de avond ervoor en gedurende de dag werd het beter. Op dinsdag was alles weer normaal, de blindheid heeft een week geduurd, precies de tijd die hij zichzelf had gegeven voor het genezingsproces (overtuiging??).

In januari 2011 gebeurde het voor de tweede keer: de mededeling dat zijn zus naar Australië en  Nieuw Zeeland wilde gaan om daar een baan te gaan zoeken, raakte hem en zorgde blijkbaar weer voor een inslag: ik ga mijn zus uit het oog verliezen. Dit keer kwam hij naar huis en hebben we de genezingsfase van nabij mee mogen maken. Hij kwam op vrijdag aan en zag zo goed als niet meer. Omdat hij nu thuis was, konden we dit proces begeleiden en hebben we een natuurarts om zijn mening gevraagd. Hij vertelde ons dat we ons geen zorgen hoefden te maken over het herpesvirus, maar dat de lever niet goed functioneerde. Dat was volgens hem de oorzaak van de problemen in zijn oog en de lever moest ondersteund worden. Zodra deze weer in orde was, zou het oog weer beter zijn.

De natuurarts had geen weet van de biologische wetten en de observatie dat de lever anders functioneerde dan normaal, werd tot oorzaak verheven. Natuurlijk werken organen gedurende een biologisch speciaalprogramma anders dan normaal en dit kan geconstateerd worden, maar het feit, dat ze ánders werken, is geen bewijs dat ze “niet goed” werken. Evenmin is het een bewijs, dat dit anders functioneren de oorzaak van de ziekte zou zijn.

Drie overtuigingen die zichzelf bevestigen 

In deze persoonlijke ervaring zitten drie denkwijzen, drie overtuigingen verweven. De personen in kwestie zien steeds weer hun eigen overtuigingen bevestigd:

• De reguliere artsen zijn ervan overtuigd dat het herpesvirus blindheid veroorzaakt. Dit gebeurt ook daadwerkelijk, de overtuiging wordt werkelijkheid. De mensen die dat geloven, creëren dit zelf, het is niet iets dat ze zonder reden overkomt. 

De biologische wetten verklaren dit als volgt: door het sterke geloof, het innerlijk weten, dat men blind worden, komt men in een vicieuze cirkel terecht. Iedere keer als de hun ogen worden geopend, worden men geconfronteerd met het feit dat men “de hele wereld uit het oog verloren is” en wordt het conflict opnieuw getriggerd. Daarna komt de acceptatie omdat het nu eenmaal zo is en gaat men weer in genezing. Dit is een typisch voorbeeld van een hangende genezing, waardoor de blindheid permanent wordt. 

• De natuurarts beoefent een alternatieve geneeswijze. Toch zit hij nog in het oude medische paradigma: ziekten    worden veroorzaakt door fouten en mankementen in het biologisch functioneren. Hij is ervan overtuigd dat de oorzaak van problemen in het “verzwakken” van organen ligt. Als de genezing voorbij is, normaliseert de werking van het orgaan en wordt de  overtuiging door zijn observaties bevestigd.
  

Er worden allerlei oorzaken naar voren gebracht, waardoor organen kunnen worden “aangetast” en “verzwakken”: slechte voeding, straling, stress, blokkades, etc. Maar zijn dit wel de echte oorzaken of is er een diepere oorzaak en hebben deze invloeden slechts een versterkende rol? Ik heb nog geen enkel onderzoek gezien waarbij de hypothese, dat één of een combinatie van deze factoren de oorzaak is, voor 100% bevestigd werd.

• De biologische wetten laten zien dat de natuur geen fouten maakt en dat het lichaam altijd optimaal functioneert, waarbij alle factoren worden ingecalculeerd. Alleen al dit vertrouwen geeft verbluffende resultaten. De mensen die zich op deze manier overgegeven hebben aan hun “ziekte” en innerlijk weten dat de natuur hen weer gezond en sterk maakt, zijn ervan getuige dat deze processen dan veel sneller en minder heftig verlopen. Ook neemt het overlevingspercentage van dodelijke ziekten zoals kanker enorm toe. Wederom wordt de overtuiging: ik word weer sterk en gezond, werkelijkheid.
  

Onze overtuigingen bepalen de manier waarop we in het leven staan en onder andere hoe we tegen ziekten aankijken. Overtuigingen kunnen veranderen, dit gebeurt door bewustzijnsgroei. De bijbel zegt: “In den beginne was er het woord”… Het woord, het idee, de overtuiging, het komt allemaal op hetzelfde neer. Het woord is zeer krachtig en hardop uitgesproken affirmaties kunnen overtuigingen veranderen en ervoor zorgen dat deze werkelijkheid worden. Ons onderbewustzijn kent onvermoede vermogens en heeft een ongekende kracht: de kracht in onszelf.