Kinderen en baby's

Inhoud van deze pagina

• Uit de praktijk van Marjolein vd Meulen
• Glen 
• Marjolein en Simone (zusjes)

Voorbeeld uit de praktijk van Marjolein van der Meulen: vitaliteitscoach

Een hoogzwangere vrouw had opeens ernstige diarree in het weekend. Ze gaat naar de dokter en uit onderzoek blijkt dat ze een parasiet bij de ontlasting heeft en hoge bloeddruk. Er is angst voor zwangerschapsvergiftiging.

We gaan kijken naar de mogelijk oorzaak van haar plotselinge ernstige diarree in het weekend. Ik vraag haar wat is er vóór het weekend gebeurd? Ze vertelt dat het voor haar belangrijk is dat het huis piek fijn in orde is. Alles in haar zwangerschap verliep erg moeizaam in het opknappen van het huis. Hier had ze veel last van. De dag voor het weekend had de stukadoor het huis gestuukt. Dit had lang op zich laten wachten, want de vriend van haar beste vriendin zou dit doen. Die vriend heeft het laten afweten, hierdoor is de vriendschap verloren gegaan. Dit heeft haar tijdens de zwangerschap ernstig geërgerd, een lelijke onverteerbare erger. Nadat de stukadoor het huis had gestuukt was de zwangere vrouw zo blij. Eindelijk komt het huis in orde, de volgende dag had ze diarree. Diarree is het gevolg van de genezing van een lelijke onverteerbare erger.

Waarom de parasieten in haar ontlasting? Parasieten komen de darmen helpen om de onverteerbare erger te verteren, omdat het lichaam dit zelf niet kan. Kortom, parasieten zijn helpers! Na haar oplossing (diarree), ze heeft haar onverteerbare lelijke erger verwerkt omdat het huis nu in orde is, daarna verdwijnen de parasieten.

Waarom hoge bloeddruk? Onze biologie van het lichaam hierin is alles zinvol. De zwangere vrouw heeft weinig tijd om te genieten van haar zwangerschap. Ze maakt zich veel zorgen en ergert zich dat het huis niet in orde is, waardoor er weinig plek is voor haar zwangerschap. De biologie van het lichaam brengt de bloeddruk omhoog zodat het kind beter gevoed wordt en meer ruimte krijgt.

Na het bespreken van haar diarree, parasiet en hoge bloeddruk snap de zwangere vrouw haar processen. Dit geeft haar vertrouwen. Na onze afspraak heeft ze geen diarree, ze voelt zich goed en ze krijgt plotseling veel hulp om de laatste dingen in het huis af te maken. Ze vindt rust in haar zwangerschap, voelt verbinding met haar baby.

Hoera! Afgelopen week is ze bevallen van een gezonde zoon!

Glen

Het eerste stuk gaat over de werking van de biologische natuurwetten naar aanleiding van de maatregelen die daardoor op school genomen zijn door de diagnose dyslexie. 

Het tweede stuk gaat over het grotere plaatje, dus de angst voor de consequenties van situaties in het leven, in dit geval de overwinning van de angst om haar kind helemaal te durven laten zijn wie hij is. Een prachtig verhaal!

Ontstoken tandvlees

Een paar maanden geleden werd mij gevraagd of er een dyslexietest afgenomen mocht worden bij mijn zoontje Glen (8 jaar). Hij blijkt zwaar dyslectisch te zijn terwijl hij zelf denkt dat hij de beste van de klas is. Vind ik prachtig, hij gaat blij naar school. Maar dan dwingen ze je bijna zo'n traject in waar je heel blij mee moet zijn want alleen de slechtste 10% komt daarvoor in aanmerking. (Wordt vergoed door de verzekering. Waarschijnlijk volgend jaar niet meer dus nog een reden om het vooral niet te lang uit te stellen). Voor mij voelde dit helemaal niet goed dus ik liet het even rusten en begon me er een beetje in te verdiepen. Intussen werden de tests gedaan. 
Een paar weken later begon al zijn tandvlees te ontsteken, zag er niet uit, alles bloed en na een paar dagen kon hij echt niet meer eten. Naar school gaan lukte ook niet meer, te zwak, gelukkig was het bijna vakantie. Ik vond het geweldig gaan (Glen ook) en koppelde het aan jaren op je tandvlees lopen omdat je dingen moet doen die je niet kunt of wat dan ook. Dus ik vraag dat na bij Glen, hoe hij de test ervaren heeft en wat er nu veranderd is. De test vond ie echt leuk om te doen en van juf kreeg hij nu overal meer tijd voor: er is blijkbaar een last van hem afgevallen, waardoor zijn tandvlees nu in genezing kon gaan.
Prachtig hè, daar wordt ik dus echt heel blij van terwijl je omgeving zoiets heeft van moet hij niet naar de dokter??!!

Dyslexie

Krijg ik weer een mail over het vervolgtraject omdat ik nog geen uitsluitsel gegeven heb of we nu wel of niet gaan. Best een stap om voor je kind te beslissen. Nu ben ik ook o.a. Healing Arts therapeut en ik vraag aan Glen of hij een sessie wil doen om te kijken hoe hij leert en of er een behandeling moet worden gestart. Dat wou hij dus ik een sessie gedaan met Glen. Daaruit bleek zo mooi hoe hij leert/dingen tot zich neemt. Hij kon zien dat de informatie via zijn oren naar zijn hart en buik ging via een rode, glimmende draad. Zijn hoofd slaat hij dus over. Toen vroeg ik hem vroeg over het leren lezen, dat bleek dat via zijn mond te gaan en daar liep verder geen verbinding. Die verbinding naar zij hart en buik heeft hij gelegd en ik ben benieuwd of hij nu makkelijker leert/leest. Dus als therapeut vraag ik nog: “Wil je ook een verbinding maken met je hoofd?” Absoluut niet! En op mijn vraag of hij het traject in wilde, voelde ik een pijn in zijn hart! Hij wil niet leren via zijn hoofd. Hij wil zijn wie hij is. Als therapeut was ik helemaal klaar, als moeder is het moeilijker. Je wilt toch het beste voor je kind en het oude denken is dan: zo goed mogelijk meekomen op school terwijl het nieuwe denken nu is: laten zijn wie hij is!

Dus we gaan het traject niet in. Ik vertel dat aan één van zijn juffen, die begrijpt daar niets van maar is gelukkig wel zo opgeleid dat ze het moeten respecteren. Met die andere juf ga ik nog praten omdat zij beter begrijpt wat ik bedoel.

J.B.

Opmerking Mies: Ik hoop dat er nog een vervolg komt op dit verhaal!  

Marjolein en Simone

Wij zijn zo’n 2 jaar bezig met de biologische wetten en hebben het er ook met onze kinderen over. Zij snappen de bedoeling van ziek zijn nu een beetje. Onze dochter, Marjolijn, heeft op de basisschool niet echt veel vriendinnen. Dit komt door kliekjes gedrag, pesten van de groepjes onderling, en deze groepjes wisselen ook van samenstelling dus iedereen heeft strijd met iedereen. Hierbij voelt zij zich niet op haar gemak, ze is meer van het samen en leuk.

Afgelopen kerstvakantie had ze met een vriendinnetje verzonnen om een winter high thee te geven. Dit hebben ze met zo’n 10 meiden gedaan en iedereen maakte wat klaar/ nam wat mee en het was een geweldig leuke, saamhorige middag.

’s Avonds laat kreeg Marjolijn last van veel plassen, meer van veel aandrang tot plassen en het deed nog zeer ook. En ze bedacht zelf dat deze reactie kwam door de middag met de meiden. Het kan ook gewoon leuk zijn zonder de hele tijd op je hoede te moeten zijn.

Ze had zelf bedacht dat dit de oplossingsfase was en door dit te realiseren is ze gaan slapen en was er niets meer aan de hand.

Simone is vorige week gevallen met de fiets (dit is niet leuk) en heeft daar schaafwonden aan over gehouden. Nu jeuken ze geweldig. Ze zegt gewoon au van de pijn. Maar we weten allemaal dat als een wond jeukt hij bijna genezen is. Je denkt er niet eens aan om hiervoor een dokter te bellen.

Waarom zou je dan wel een dokter bellen als je ‘n een of andere uitslag hebt die jeukt? Dit moet dan toch ook genezingsfase zijn. Je lichaam reageert toch altijd met hetzelfde signaal. Want anders weet je niet waar dat signaal voor staat.

D.H.