Seksueel misbruik doorvoeld
Tijdens de online workshop BN Compleet vertelde Mies een verhaal over een 64-jarige vrouw die de herinneringen vanuit haar jeugd kwijt was. Dit naar aanleiding van een vraag of geheugenverlies altijd blijvend is.
Ik herkende dit onmiddellijk: ik heb ook geen herinneringen meer van voor mijn 18de verjaardag. Het lichaam maakt de wijze beslissing om de herinneringen weg te vegen omdat ze te pijnlijk en te gruwelijk zijn om te herinneren. Zolang je deze feiten niet kunt behappen, worden ze je niet getoond en blijf je met een absence leven. Op het moment dat je klaar bent om onder ogen te komen wat is geweest, dat je het ook aan kan, krijg je het te zien.
Zo ervaarde ik dit zelf bij lichaamswerk, dat er tijdens ademhalingsoefeningen of heel trage bewegingen met mijn bekken of in meditaties, beelden en pijn opdoken die ik mij niet kon herinneren, maar die wel heel levendig waren. Wat Mies zei, je herinnert je het niet cognitief maar je lichaam herinnert het zich wel. Dat klopt.
Het verhaal van die mevrouw was dat ze van haar 4 tot haar 13 jaar was uitgeleend door haar ouders om deel te nemen aan groepsverkrachtingen.
Op haar 17e werd ze dan nog eens op een ander moment verkracht. Ze herinnerde zich niks meer tot haar 39ste, waarbij ze de laatste verkrachting op haar 17e terug levendig kon herinneren. Toen ze nog een stuk ouder werd, kreeg ze de herinneringen weer levendig van de jarenlange groepsverkrachtingen.
Voor mij kwam dit binnen als een inslag toen Mies dit vertelde. Ik merkte dat ik heel erg in mijn hoofd ging gaan ronddolen. Alles wat ik al helder heb rond mijn verleden, ging ik over-analyseren... Ik besefte dat ik op die manier in de CA fase blijf hangen. Iets wat ik al jarenlang deed telkens als ik werd herinnerd aan het seksuele misbruik.
Nu wist ik door het volgen van de online cursus VJL en nu ook door de BN Compleet, dat ik naar de voelfase mocht over gaan, dat ik op die manier sneller door het Hamers Kompas kon gaan. Bijzonder om te ervaren dat mijn lichaam me dan ook heftige pijnen toonde in mijn onderrug en onderbuik. Ik besloot mee te gaan op de flow van mijn lichaam en in de diepe voelervaring te duiken, terwijl ik tegen mijn lichaam zei dat ik nu veilig was, dat dit het verleden is die zich toont. Dat ik vrede had met wat was, slap werd...
Dit deed ik verschillende keren op de dag, ik merkte ook dat dit veel energie van me vroeg, ik had veel nood aan slaap, ook daaraan gaf ik toe.
Ook al hoorde ik de oordelen in mijn hoofd, ik besliste nu om de volledige ruimte en tijd te nemen om mee te gaan met wat mijn lichaam mij toonde. Ook de oordelen te laten zijn en ook de gewaarwordingen van minderwaardigheid, mij nietig voelen.. Volledig in het nu te zijn met wat er is. Dit deed ik twee dagen en twee nachten. De derde dag voelde ik nog een stijfheid in mijn onderrug maar de pijn was volledig weg. Ook de negatieve gedachten waren verdwenen, ik had weer goesting om van alles te ondernemen, voelde de joy terug.
Ik vond het geweldig en heel wonderlijk als ik mee ga met wat er is in mijn lichaam, geen oordeel laat regeren, ik gewoon toe geef aan wat is, dat er dan zo'n snelle shift komt. Het is zo eenvoudig en toch maak ik het mezelf zo lastig door niet mee te gaan in de pijn van mijn lichaam.
Dit is voor mij het resultaat van stap voor stap te durven voelen in mijn lichaam en te leren vertrouwen dat mijn lichaam alleen maar het juiste voor mij doet.
Dit heb ik geleerd tijdens de cursus bij Mies en mag ik nog elke dag in oefenen.
Dankbaar dat Mies op mijn pad is.
M.T.