Besluit als 5-jarige

21 oktober

Tijdens de online workshop “Bio-Logica van Gedrag en Karakter” hadden we het over de vraag: wanneer is het een seksueel conflict en wanneer een territoriumverlies?

Zo kwam ik terecht bij een gebeuren toen ik 5 jaar oud was. Ik ging altijd heel graag met mijn vader naar het land, ik was gek op hem. Maar mijn moeder werd jaloers en daarom ging niet meer met hem mee naar het land.

Tijdens die Q&A voelde ik: dit is een seksueel conflict!  Terwijl ik het tot nu toe bekeken had als een conflict tussen mijn moeder en mij, zij die me verbood om mee te gaan met mijn vader naar het land.
(Opmerking: Ook zonder seksuele inhoud kan het verlies van de vader voor jonge meisjes als een seksueel conflict binnen komen).

Ik ben zo dankbaar dat dit nu naar boven kon komen.  Voor het eerst VOELDE ik wat het met mij gedaan heeft toen ik als 5-jarige m’n vader ‘afwees’, me van hem terugtrok omwille van de jaloersheid van m’n moeder én om haar liefde te kunnen behouden.

Ik heb dit gewoon toegelaten, kreeg ook inzicht hoe dit mijn energiestroming toen geblokkeerd heeft. Vermoedelijk heeft het vlug moe zijn hiermee te maken. Ben benieuwd wat er nu allemaal vrij zal komen.

Wat mooi wat een herhaling kan vrijmaken, zichtbaar maken.  Vooral ook door bepaalde uitspraken die jij, Mies, doet, de formulering van een zin.  Plots ‘zie’ ik het.

22 oktober

Vandaag zat m’n onderrug vast.
Ik herinner me dat ik dit talloze keren heb meegemaakt, bijna niet kon stappen, kromgebogen liep van de pijn.  Daardoor niets durfde doen = bewegingloos worden = vastzitten.

Deze keer gekozen om er doorheen te gaan samen met Nico.  Ik had het gevoel dat ik ‘kroop’ voor m’n moeder.  Doorvoeld (druk in m’n hals links, rechterknie, scheen binnenkant rechterbeen).  Tot ik merkte dat de pijn in m’n onderrug weg was.  Ik stond recht.  Keek m’n moeder aan en zei: nu beslis ik wat ik doe.  Ik ga mee met m’n vader naar het land.  Dit doet niks af aan de relatie tussen jullie. Hij is mijn vader.
Even later voelde ik een doorstroming in beide benen.

23 oktober

Ik wil het vervolg met je delen omdat dit toch wel de biologische natuurwetten illustreert!

Vanmorgen zag ik in hoe ik na dat voorval op 5-jarige leeftijd er alles voor gedaan heb om me te bewijzen tov mijn moeder, niet alleen door gehoorzaam te zijn en alles te doen wat ze vroeg, maar ook in het studeren.  Ik deed m’n uiterste best op school om goeie punten te halen en moest daar heel wat voor doen.

Nu zie ik in dat dit niet m’n ding was, dat ik een meer intuïtief iemand ben, en dat ik me enorm geforceerd heb toen, en het wel gehaald heb.

En plots zag ik de betekenis van een moreel-intellectueel conflict!
En hoe dit me gebracht heeft naar megalomanie.  Het me steeds beter voelen dan anderen.  Me verheven voelen boven anderen.  Door het werken aan mezelf is dit bijna verdwenen, maar er zit nog steeds een restje.  Waarom?  Omdat ik ‘iemand’  wou zijn tov mijn moeder.  En als ik ‘niemand’ was – zoals zij me duidelijk maakte – dan was ik verloren.  En gisteren voelde ik zo duidelijk hoe ik ‘kroop’ voor haar.  En vandaag, hoe ik me ‘kronkelde’ in allerlei bochten om toch maar te voldoen voor haar, vooral op intellectueel vlak.

Nu snap ik ook waarom ik die spanningspijn kreeg ik m’n nek op het moment dat ik op m’n 33ste begon met klasbezinningen begeleiden = intuïtief werk, luisteren, invoelen, begeleiden.  Dit was gewoon de OPLOSSING.

Hierin heb ik me verder ontwikkeld, ook toen ik later opnieuw les begon te geven.
Gevolg: problemen met nek, spierspanningen in bovenlichaam.  Want: genezing.  Hangende genezing dan.

Ik heb die immense druk in m’n nek doorvoeld, druk in rechtervoet en rechterdij.  En schudden van het hoofd.
En ik voel me nu een heel stuk vrijer.

Dankbaar naar het Universum toe, ook voor de Biologische Natuurwetten, en de manier waarop jij die aanbrengt.  Die manier is echt m’n ding 😊

Dank je wel, Lieve!!