Mazelen of zo...

Begin 2013 besefte ik hoe het kwam dat mijn relatie met mijn moeder altijd wat stroef was, er was altijd sprake van enige onbegrip en irritatie van beide kanten. Dit moet op mij als kleine baby overgekomen zijn als een gemis aan contact, want in februari begon deze uitslag, het teken dat ik een scheidingsconflict had opgelost. In de maanden daarvoor was ik erg bezig geweest met mijn moeder en groeide het begrip voor haar, de traumatische ervaringen in haar leven en hoe haar dat gevormd heeft.

Relevante voorgeschiedenis van mijn moeder:

Na het overlijden van mijn vader bleek dat mijn moeder eerder getrouwd was geweest. Dit was mij nooit verteld, het was blijkbaar een zwarte bladzijde in hun leven. Ik heb toen het een en ander nagezocht en het bleek dat haar ex op de grote vaart had gezeten en in iedere stad een andere schat had gehad. Dit moet haar zeer geschokt hebben. Zij was ook degene die in 1938 de echtscheiding had aangevraagd. Toen mijn vader en mijn moeder in 1947 trouwden, mocht de zus van mijn vader niet aanwezig zijn op de bruiloft. Mijn moeder werd door haar nieuwe schoonfamilie blijkbaar gezien als een "gevallen vrouw". Natuurlijk kan haar dit niet onberoerd gelaten hebben, zij (en ook mijn vader) wilde dit het liefst wegmoffelen en doen alsof het niet was gebeurd.

Relevante voorgeschiedenis van mijn vader:

Mijn vader is geboren in Indonesie en is eind jaren '20 van de vorige eeuw op zijn 12e jaar voor de middelbare school naar Nederland gestuurd. Zijn moeder bracht hem met de boot weg, regelde zijn onderkomen bij een gastouder en keerde terug naar Indonesië. Zo op onnatuurlijke wijze losgerukt te worden van zijn moeder moet voor een jongen van 12 heftig geweest zijn en tekenend voor zijn verdere leven. Ik heb hem eens gevraagd hoe hij dat ervaren heeft en hij antwoordde: "Tja, ik weet het niet, het wàs nu eenmaal zo vroeger...".

Het verhaal

Na hun trouwen wilde mijn ouders het liefst 4 kinderen, maar het lukte niet. Toen mijn moeder 40 jaar oud was, werd ze ineens zwanger: ík was in aantocht. Dit was een donderslag bij heldere hemel, mijn moeder dacht dat ze in de overgang was en pas na controle bij de huisarts kwam ze er achter dat ze zwanger was. Toen ik meer ging begrijpen van de biologische natuurwetten, ging ik mij afvragen hoe het kwam dat ze na 10 jaar ineens zwanger werd terwijl het daarvoor niet lukte. Er moet een territoriumconflict gespeeld hebben, een angst om haar partner te verliezen en dat was op een of andere manier opgelost. Ik vroeg me af wat er gebeurd kon zijn en realiseerde me, dat haar zwangerschap was begonnen 3 maanden nadat haar schoonmoeder, mijn Oma Mies, was overleden.
Schoonmoeders worden vaak onbewust beschouwd als concurrenten, zij betekenen immers erg veel voor de man en zijn vrouw kan bang zijn dat hij meer van zijn moeder houdt dan van háár. Gedurende de looptijd van het conflict is de eisprong van de vrouw onregelmatig of soms zelfs geheel afwezig. 
Gezien de geschiedenis van zowel mijn vader als mijn moeder, is een dergelijk scenario niet ondenkbaar. 

Dus na het overlijden van haar schoonmoeder was de concurrent verdwenen, het (onbewuste) conflict loste op, de regelmaat van haar eisprong herstelde zich en zij werd zwanger. Zij was zichzelf van dit conflict totaal niet bewust, ik heb alleen maar goede verhalen over "Oma Mies" gehoord, mijn moeder hield heel veel van haar. Ook hield zij veel van mij en was erg dankbaar voor mijn komst.

Toen ik geboren werd, bleek ik een meisje te zijn en ik werd vernoemd naar mijn Oma: Mies...

Na mijn komst wilden mijn ouders graag nog een kind, alléén is maar alléén en dat vonden ze niks. Maar het wilde wéér niet lukken: ik was een meisje, de naam Mies was terug in het leven van mijn moeder, mijn vader hield natuurlijk erg veel van me en dit alles deed het conflict opnieuw oplaaien.

Jaren geleden heb ik een NEI-sessie gedaan, waar uit kwam dat ik tijdens mijn geboorte een gevoel van haat heb opgepikt van mijn moeder. Ik heb dit toen toegeschreven aan gebeurtenissen in vorige levens, maar nu begrijp ik dat de concurrent terug was en ik was daar de personificatie van. Mijn moeder (weer onbewust!) moet erg bang geweest zijn, ze was dol op mijn vader en moest er niet aan denken dat ze hem zou verliezen net zoals ze haar ex verloren had. Ze hadden ook een heel goed huwelijk, ik ben me nooit bewust geweest van enige strubbelingen, die er natuurlijk wel geweest moeten zijn. 

Nadat ik dit had ingezien en had begrepen hoe mijn moeder onbewust op mijn komst gereageerd moet hebben, begreep ik haar onvermogen om mij alle liefde te geven die zij in zich had en die ik wel voelde, maar niet ten volle kon ervaren. Blijkbaar vergaf ik haar eindelijk en ging in genezing, met de uitslag als gevolg. Ik heb dit niet echt als een emotionele opluchting ervaren, wel was er blijdschap voor dit inzicht: hoe bijzonder zijn de uitwerkingen van de verschillende gebeurtenissen in het leven van een persoon en de mensen die hem of haar dierbaar zijn, hoe bijzonder is het leven... 

Als bewijs dat er al die tijd nog een restant van irritatie en onbegrip aangaande mijn moeder in mij had gezeten en dat dit nu echt was opgelost, kreeg ik de "mazelen", zoals ik de uitslag gekscherend noemde. Het begon aan de rechterkant op mijn borst en breidde zich langzaam uit over mijn hele romp. Ik heb het met interesse en zonder enige angst gevolgd, hoe geweldig is het lichaam...
Het heeft zeker 6 weken geduurd voordat het helemaal verdwenen was. Het enige wat ik eraan heb gedaan, is een krabbertje in mijn badkamer leggen om zachtjes mijn rug te krabben. Het conflict was opgelost, het contact hersteld, mijn lichaam kon weer gestreeld worden en snakte ernaar, de jeuk gaf dat duidelijk aan!