Blaasontstekingen

Blaasontsteking na wandeling door het bos

Op een zondag in november 2012 ben ik aan het wandelen geweest samen met een vriendin in het bos. Het was iets mistig en ik voelde me daar eigenlijk niet echt prettig bij maar mijn vriendin had nergens last van. Er liep ook een man rond en ik kreeg een beetje een angstig gevoel en wilde snel weer uit het bos weg.

De volgende dag, maandag, kreeg ik 's middags ineens last met plassen, 's avonds nog steeds en ik voelde me koortsig. De volgende dag heeft mijn moeder toch even urine ingeleverd bij de huisarts en ja, blaasontsteking. Onze huisarts wilde direct antibiotica voorschrijven maar mijn moeder bedankte er voor en zei: dit lossen we zelf wel op!!

Via mijn moeder weet ik iets van de GNM en ik keek even op de site en riep: ja mam het is zo!! Ik ben 2 dagen thuis gebleven, heb veel gedronken en na die 2 dagen was het over!!

Veel blaasontstekingen en heel vaak moeten plassen 

Vanaf mijn 16 e jaar heb ik een aantal keren een hele reeks blaasontstekingen achter elkaar gehad.

Bij de studiegroep Germaanse Geneeskunde (Psyche) hoorde ik dat blaasontsteking te maken heeft met een territoriummarkeringsconflict.

Ik dacht terug aan de keren dat de blaasontstekingen zich manifesteerden en begreep meteen welke territoriumconflicten zich toen hadden afgespeeld. Het klopte helemaal!

Maar het mooiste moet nog komen: door al die blaasontstekingen kwam het eigenlijk niet meer helemaal goed: ik moest altijd heel veel plassen, overdag, ‘s nachts. Het was echt storend, het kostte me mijn nachtrust en als ik overdag weg moest, was ik altijd op zoek naar een toilet. Ik had geen andere keus dan mij er bij neer te leggen maar het wende nooit en vaak liep ik het uren op te houden.

Vervolgens hoorde ik in dezelfde studiegroep dat bij een hangende genezing, waarbij steeds hetzelfde thema getriggerd wordt en je van genezingsfase naar conflictactieve fase en weer terug gaat, uiteindelijk je hersens in de war raken en niet meer weten of het conflict nu echt opgelost is of misschien toch niet. Gevolg in mijn geval: gewoon blijven plassen, dat is altijd beter dan je territorium verliezen.

Vanaf het moment dat ik dat wist en begreep, hield het hinderlijke plassen op. Diezelfde dag dus. Ik realiseerde mij dat ik op dit moment geen enkele bedreiging van mijn territorium te duchten heb. Ik liet dat goed tot me doordringen en alles is nu grotendeels normaal en wordt steeds beter!

Vroeger vaak last van blaasontstekingen gehad 

Mijn conflict was elke keer dat ik mezelf wegcijferde, daardoor kon in niet mijn eigen grenzen aangeven. 
Maar ik legde in mijn leven hier veel bewustzijn op, waardoor ik het vaak oploste en vele malen blaasontsteking kreeg, eerst in de puberteit en daarna als moeder met 4 kinderen en een 'ouderwetse' man die het moeilijk vond wat ik allemaal wilde en deed. Uiteindelijk leerde ik mijn grenzen stellen en tegelijkertijd is het mijn talent geworden:
In mijn werk als begeleider van familieopstellingen heb ik geleerd om mezelf, op een voor mij gezonde manier, helemaal weg te cijferen. Vooral omdat het mijn spirituele intentie is om transparant te zijn, het ego niet erbij te laten, om volledig in overgave te zijn zodat datgene wat gezien wil en mag worden, gezien kan worden.
Innerlijk zeg ik dan tegen dat wat groter is dan ik: 'gebruik me maar'. 
Hierdoor ben ik dan even 'grenzeloos', maar nu op een goede, bewuste manier, vanuit LIEFDE en niet vanuit angst.

Ik heb geen blaasontstekingen meer.