Zweepslag bij Vamarilla

Vamarilla is het paard van mijn dochter Inger en toont op onnavolgbare wijze wat er bij haar speelt. Ze heeft dezelfde thema's als Inger en ze versterken elkaar op een hele bijzondere manier. Beiden zijn onzeker en hebben veel bevestiging en vertrouwen nodig van hun omgeving. Bij beiden uit zich dat in regelmatige spier- en gewrichtsklachten: de eigenwaarde inbreuken. 

Vamarilla is een paard met uitzonderlijke kwaliteiten en Inger wilde heel graag wedstrijden op hoog niveau met haar rijden. Hoe hoger ze kwam, hoe moeilijker het werd. Inger werd onzekerder en dat sloeg over op het paard. Resultaat: veelvuldige onregelmatigheden en Vamarilla klapte steeds meer dicht op de wedstrijden. Inger ging in toenemende mate twijfelen aan zichzelf, waardoor Vamarilla nog verder dicht klapte en de vicieuze cirkel werd sterker en sterker. 

Toen Inger een paar jaar geleden besloot te stoppen met wedstrijden, verdwenen de onregelmatigheden bij Vamarilla en ging het een tijd heel goed. Daardoor kreeg Inger er weer zin in en schreef zich in voor een paar wedstrijden. Het leek beter te gaan maar het vertrouwen was niet groot genoeg en de vicieuze cirkel kwam terug: frustratie en grote onzekerheid bij Inger en toenemende onregelmatigheden in het lopen van Vamarilla. 

In maart 2013 zag ze bij een internationaal concours een Australiër die paarden zo traint dat ze het volledige vertrouwen krijgen in hun ruiter en hun omgeving. De resultaten waren verbluffend en Inger wist: "Ik moet leren wat zij kunnen..." Via hun site heeft ze contact met hen gezocht, maar er kwam geen reactie. De onregelmatigheden van Vamarilla werden erger en verdwenen niet meer: ze kwam in een constante hangende genezing: Inger wist de oplossing maar kon hem niet te pakken krijgen, ze kon het dus niet oplossen. Vamarilla liet dit middels de spier- en gewrichtsklachten zien. We wisten vanuit de kennis van de biologische wetten dat er iets speelde, maar we wisten niet precies wát.
Aan het geen contact krijgen met de Australiërs dachten we niet...  

Begin september ontmoette Inger hem en zijn collega op een evenement, waar ze een "meet and greet" hielden. Ze heeft hun email adres gekregen en die avond was Vamarilla ziek en at niet. Dat hadden we nog niet mee gemaakt en we vermoedden dat het iets met het krijgen van het email adres te maken had. De volgende dag was het over. 
Eind september zou Inger voor het eerst met Vamarilla naar hen toe gaan maar een paar dagen van te voren was het helemaal "mis": Vamarilla kwam op 3 benen haar box uit, ze kon haar linker achterbeen niet gebruiken. Ik zag een grote bobbel in haar spieren die warm aanvoelde: een spierscheuring, dacht ik. Het moest een heftige genezing zijn, het vocht in de spier had hem extra verzwakt en waarschijnlijk was hij bij een krachtsinspanning gedurende de nacht, bijvoorbeeld bij het opstaan, afgescheurd. Een bevriende (humane) arts heeft ernaar gekeken en constateerde "zweepslag", wat mijn vermoeden bevestigde. Wij zagen het meteen als een goed teken: blijkbaar was er echt iets echt opgelost. 
De eerste keer ging Vamarilla dus niet mee naar de "respons training" (reactietraining), zoals het wordt genoemd, maar ging Inger met haar andere paard. Voor zover dat mogelijk was oefende Inger ook met Vamarilla en ondanks dat ze niet veel kon doen vanwege de blessure, kreeg ze al redelijk goede resultaten. Een week of 6 later was Vamarilla volledig hersteld en ging ze mee naar de reactietraining. 

Ze is nu (half december 2013) helemaal genezen en loopt krachtiger en soepeler dan ik in lange tijd gezien heb. Door deze manier van werken neemt het zelfvertrouwen van Inger toe en Vamarilla is gezond en sterk. De hangende genezing is niet meer nodig want de oplossing is gevonden.Geweldig hoe dieren je laten zien wat er bij jou speelt! 

Dankzij de kennis van de biologische wetten kunnen we dit soort dingen plaatsen en kunnen (durven) we het herstelproces ook volledig aan de natuur over (te) laten.