Lady Marilla

Bio-logische lessen uit het gesprek 

Wat betreft karakter lijkt ze erg op haar moeder Vamarilla en Inger vraagt zich af hoe ze in de toekomst zal zijn als wedstrijdpaard. Het grappige is dat Lady zelf een gevoel van "autistisch" geeft... In de cursus "Bio-logica van gedrag en karakter" gebruik ik Vamarilla vaak als voorbeeld voor de autistische constellatie, ze is er een schoolvoorbeeld van. 
Ook uit de rest blijkt dat de appel niet ver ver de boom valt en dat Inger haar opleiding met veel geduld en stap voor stap zal moeten opbouwen. Dat geeft Lady ook aan, dat ze een leer-paard is voor mensen. Heel goed om dat nu al te weten en er rekening mee te kunnen houden. Ze zal inderdaad een echt "leer"-paard worden, een uitdaging om te ontdekken hoe we haar potentie volledig kunnen benutten en hoe we haar zich veilig kunnen laten blijven voelen. 

Lady zegt dat ze een gelukkig paard is en geen trauma heeft. Ze heeft het ook over haar lichaam: "Ik heb een gezond lijf en kan goed bewegen. Ik geniet ervan om mijn lichaam te gebruiken, ik voel mijn lijf goed, ben ermee verbonden".
Wat een verschil met Hugo, die geen contact het met zijn lijf en het pas begon te voelen toen hij bij ons kwam en zijn trauma's begon te verwerken. BN: de actieve fase is de denkfase, men zit in het hoofd, is bezig met het probleem en men voelt het lijf niet. Bij dieren gebeurt dat blijkbaar letterlijk: 
een dier dat stress heeft, voelt zijn lichaam niet, het heeft er geen contact mee.
Lady is gelukkig en heeft er wel contact mee. 

Verder spreekt de onbevangenheid van een kind uit dit gesprek, een gelukkig kind dat vol zelfvertrouwen is en grootse dromen droomt. Een heerlijk gesprek dat je doet grinniken! 

Het gesprek, 3 mei 2017, vlak na Vamarilla

Er waren geen problemen, we willen haar gewoon een keer laten praten en haar zo beter leren kennen. 

Aanvraag

Dier: paard
Lady Marilla, merrie, 1 jaar
Ze is het 2e veulen van Vamarilla. Ze staat nu in Duitsland in de opfok.

Onze vragen aan haar:
Hoe heeft ze de omgang met haar ervaren, zowel de eerste 6 maanden bij ons en nu in Duitsland bij Linda en Dave? 
Kan je ons duidelijkheid geven over haar “moodswings”? Wat maakt dat ze dingen die we altijd gedaan hebben ineens niet meer doet of accepteert, om het daarna weer wel te doen/accepteren? 
We willen haar graag aan het woord laten om haar beter te begrijpen. 
Ik weet niet of het nodig is maar misschien is het goed om Lady uit te leggen dat we haar niet in de steek hebben gelaten toen we haar in Duitsland achter lieten, dat ze nog steeds bij ons hoort en over 2 jaar terug komt. Dat ze daar is om op te groeien, sterk te worden in de bergen en met de kudde en dat het de meest mooie plaats is voor een jong paard die we hebben kunnen vinden. We zouden graag zien dat ze geniet van haar tijd daar en eind 2018, begin 2019 komt ze naar huis en gaat Inger met haar aan het werk. Ook ziet ze haar moeder dan weer terug. 
Ik ben heel benieuwd naar wat de dieren ons weer te zeggen hebben. Zoveel wijsheid hebben ze! We kijken ernaar uit. 

Het gesprek

Ik maak contact met Lady en ze komt er nieuwsgierig aan.
Ik leg uit dat ik namens jullie kom als vertaler en doorgever.
Ze vindt het interessant en ook spannend, ze loopt eerst wat snuivend om me heen. Ik stel haar gerust dat het alleen mijn energie is en dat ik rustig zal blijven zitten.
Lady komt over als een schrander paard. Volop in ontwikkeling en neemt alles nog heel puur in zich op, vol nieuwsgierigheid en zonder al eerder ontstane associaties.

Ik geef gelijk jullie uitleg door, dat ze daar is om op te groeien maar nog steeds bij jullie hoort. Dat jullie het beste plekje voor haar hebben uitgezocht die je kon vinden.

Lady zegt: het is hier ook fijn. Ik ben altijd buiten, heel veel buiten. Ik ken het hier goed inmiddels, het terrein heeft voor mij geen geheimen meer. Er wonen ook andere dieren hier, vogels, reeën, zwijnen en vossen. Ik zie en ruik ze allemaal en ik ken ze nu ook. Ik ben er aan gewend. 
Het is een schone en pure lucht hier, dat vind ik fijn en is een verschil met mijn oude huis, daar was meer vervuilde lucht.

Ik vermaak me goed in de groep, ik heb steeds wat meer te zeggen, wat meer inbreng.
Ik heb het fijn hier, ben een gelukkig paard.
Ik zal wel enorm moeten wennen als ik meer met mensen moet doen.
Ik doe nu heel veel wat ik zelf wil en dat is wennen als je dan ineens iets ‘moet’. 
Ik zoek en eet kruiden en verschillende grassen. 
Ik heb het goed. Soms ben ik wat opgezwollen ervan, van grassen. 
Wat gas en lucht in mijn buik. 
Maar niet heel erg hoor, het valt mee.

Ik geniet van het ritme en de routine, ik voel me veilig hier omdat ik weet wat er gaat gebeuren, alles is voorspelbaar. Daar hou ik van, van voorspelbaarheid.
 Als iets verschillend is, anders gaat, dan kan ik daar niet goed tegen, daarin ben ik een beetje "autistisch" (woord is alleen gebruikt om het gevoel over te brengen). 

Ze is niet echt autistisch maar heeft een brein die niet snel schakelt bij veranderingen, blijft wat steken en ze gaat op slot. Bij dan aandringen kan ze pissig worden, tegendraads omdat ze de informatie nog aan het laten bezinken is met het hoofd.
Met grondwerk/Parelli bijvoorbeeld kun je al veel (brein) oefeningen doen waardoor ze leert om te leren en later het echte zadelmak maken/beleren ook makkelijker gaat.
Lady kan wat introvert zijn en op slot gaan. Samen met het vuur, wat ook in Vamarilla zit, zorgt dit voor soms onhandige toestanden. 
Ze worden dan narrig en gaan ergens tegenin, zonder dat ze weten wáár ze tegenin gaan: de eerste opdracht is al vergeten, het gaat er dan bijvoorbeeld alleen om tegen druk in te gaan. 
Dan is ze alleen maar daar mee bezig en het hele eerdere voorval / opdracht vergeten.
Haar brein ontleed alles in heel kleine stukjes / deelt gebeurtenissen op in kleine stukken.
Bij dit type is bijvoorbeeld rechtsom of linksom iets doen / benadering / leiden/ opstijgen / baan rond, een heel verschil oftewel helemaal nieuw. 
Dat is reëel zo voor haar, ze kan er niets aan doen. 
Door oefenen en training kan dit zich ontwikkelen en beter worden, hersenverbindingen kunnen groeien, verbeteren.

Boodschap vanuit Lady’s onderbewuste:
Ik wordt een goed paard maar ook een leer-paard. 
Je moet toch verder komen in het leven ;-) 
Ik ben intelligent maar niet de makkelijkste voor mensen. 
Bij mij moet je echt nadenken over trainingsopbouw en je verdiepen in hoe mijn type karakter leert. Daardoor breng ik de mensen veel, ze ontwikkelen zich dankzij mij. Die basis moet goed zijn, pas dan komt het rijden in zicht.
Mensen moeten weten wat ze willen bij mij, rustig zijn en doordacht handelen én kalm en gericht leiding geven. Ze moeten zelf ook kennis hebben, ik ben geen paard voor beginners.
Je leert veel over jezelf door mij.
De band met mij kan heel intens zijn; als ik iemand vertrouw dan hebben we een band voor het leven. 
Dan kan ik ontspannen en mooi lopen. Ik heb heel wat kracht in me hoor! 
Ik heb een gezond lijf en kan goed bewegen.
Ik geniet ervan om mijn lichaam te gebruiken. Ik voel mijn lijf goed, ben er mee verbonden.
Ik ben mijn mensen dankbaar voor hun visie en goede zorgen.
Misschien worden Inger en ik wel wereldberoemd samen, dat zou zo maar kunnen.
Ik ben speciaal voor ze, dat voel ik. 
Dat heeft Inger ook gevoeld. Ik ga haar veel leren en ik heb er zin in, in mijn leven.

Ik heb begrepen dat ik hier tijdelijk ben en ga genieten van mijn leven hier. Dat deed ik al natuurlijk, maar het is fijn om te horen hoe het precies zit.
De groep is stabiel en ik ken de andere paarden goed. 
Er is wel een druktemaker bij gekomen. Niet bij ons in de groep maar vlakbij, ik heb hem gezien. (hengsten oid? Mannelijk en jong, maar kan ook een hond zijn...)

Ze hebben hier ook honden en die vind ik leuk om te zien. Soms ben ik "jaloers" dat zij overal kunnen komen en snuffelen; ik houd zelf ook van die details.
Hier zijn hoge bomen die ruisen. En er zitten vogels met nesten in de bomen, dat is interessant om te volgen, wat daar allemaal gebeurt. Ze schreeuwen soms hard en ik schrik er soms van. Maar ik weet wel dat ze niets doen, dat het alleen lawaai is.

Jullie vraag over hoe ze de omgang heeft ervaren.
Lady: ik heb geen trauma’s hoor. 
Het ging allemaal goed en als ik eenmaal de mensen ken dan gaat het steeds makkelijker.
Ik ben van de vaste gewoontes. 
Als er iets anders is, moet ik even schakelen. Maar gelukkig is hier niet telkens iets anders. Dus vind ik mijn rust aardig.
Na mijn geboorte heb ik de liefde van mijn moeder gevoeld, al was ze lichamelijk toen wel wat zwak. Ze ging voor me door het vuur.
De mensen waren trots en konden me goed verkopen, ik was een goed veulen.
Maar ik was bedoeld om te blijven, hier hadden ze op gehoopt; dat ik zo goed was. 
Ik ben blij dat ik nog bij ze ben. 
Ik voel me vertrouwd en gezien door mijn mensen. 
Ik houd van ze, kan ik wel zeggen. 
Ook al zijn ze niet in de buurt, ik weet wel bij wie ik hoor.

Lichaamscheck, geen diagnose maar een doorgeven van wat Lady voelt en wil doorgeven op dit moment. NB: geen mens of dier is zonder pijntjes.
Boeg/borst iets benauwd/strak.
Schouders wat zwaar, misschien wat spierpijn, zwaar belast.
Schoft gebied wat strak, onderin de hals ook, loopt door naar schoft of andersom.
Lendenen wat strak.
Atlas draaier wat strak. (nb: deze laatste drie punten hebben invloed op elkaar; als 1 punt vast zit gaat de rest ook vast zitten.)
Voelt iets overbouwd aan op dit moment (wat de zware schouders/boeg  kan verklaren).
Soms mist ze zout, zo lijkt het, het woord natrium komt langs.

Onbalans in skelet is ook voelbaar, net als bij Vamarilla (heb haar net nog gevoeld, vandaar het verband).
Maar doordat de pro-prioceptie nu geweldig getraind wordt is er grote kans dat het voor Lady veel gemakkelijker is om in balans te bewegen met een ruiter erop.
(NB: balans is moeilijk te zien vanaf de grond maar beter te voelen onder het zadel. De ‘talentvolle’ paarden hebben vaak ‘gewoon’ veel balans en hebben het daardoor makkelijker met dragen van een ruiter en oefeningen doen.
Het maakt heel veel verschil maar is niet zichtbaar. Sommige paarden die groot en wat zwevend lopen houden zichzelf eigenlijk juist vast om in balans te blijven, is voor mij dan voelbaar. En daardoor weer eerder blessures die uit het niets lijken te komen.)

Lady gaat nu aan mij dingen vragen in plaats van andersom.
Vind je dit leuk? Vraagt ze (om met dieren te communiceren bedoeld ze).
Ik zeg: ja, ik vind dit heeeel leuk.
Lady: ik heb niet eerder met iemand gesproken op deze manier. Mogen de anderen ook nog? 
Ik leg uit dat alleen zij aan de beurt was doordat jullie dit voor haar hebben verzorgd. 
Ze vind dit leuk, maar jammer voor de anderen. 
Er staan ook af en toe anderen in de buurt naar mijn energie te snuiven, zo lijkt het, of naar Lady’s energieveld die misschien verandert door de energie behandeling. Heel nieuwsgierige jonge paarden staan er om heen en Lady is helemaal het middelpunt van belangstelling. Dit vind ze wel leuk.
Ze zegt: het is hier fijn en mooi. Je zou eens hierheen moeten komen. 
Ze laat merken dat het haar ook wel goed uitkomt als ik dat doe. Dan kunnen de andere paarden alsnog met je praten, zegt ze subtiel.
Een iets korte spanningsboog dus, maar passend bij een jong paard.

Lady krijgt healing met haar toestemming.
Op alle lichamelijke punten is gewerkt.
Op mentaal niveau gewerkt, specifiek qua hersenen.
Alle energiebanen, centra en energieveld om haar heen optimaal.
Oude spanningen en stress wat ergens in het lichaam opgeslagen zit verwijderd.
De energie werkt nog dagen door.

Ik bedank Lady en we nemen afscheid.
Je weet me te vinden hè, roept ze nog uitnodigend, maar dat wimpel ik weg. Ik wens je het beste, zeg ik duidelijk ter afscheid.

Inger en Mies, bedankt voor het vertrouwen en een mooie tijd samen met Lady.

Hartelijke groet, Symone Ottevangers