Bonnero

Biologische lessen uit de gesprekken

Je kunt duidelijk de eigenwaarde inbreuken herkennen in beide gesprekken, zowel fysiek als mentaal. Bonnero wil het graag goed doen, wil "pleasen" (gedrag, conflictactieve fase) maar zijn lichaam is niet toereikend, waardoor hij steeds nieuwe "overbelastingen" krijgt, die in de genezingsfase voor onregelmatigheden zorgen. Hij is wat betreft sportniveau boven zichzelf uit gestegen, maar op een gegeven moment hield het echt op.

Het versplinterde hoefbeen was het gevolg van een spontane botbreuk, vermoedde ik. Het risico daarop wordt veel groter in de genezingsfase, wanneer het beenvlies rond het bot wordt opgetild door de genezingszwelling en het bot daardoor niet meer wordt gesteund/gespalkt. Dan kan er bij een geringe belasting spontaan een breuk ontstaan, bijvoorbeeld door te niezen.  
Hij bevestigde mijn vermoeden door zijn antwoord op mijn vraag naar de oorzaak van de breuk: in zijn geval was het een balansverlies.  

Eerste gesprek, 15 juni 2016

De aanleiding voor het gesprek was de blessure, waar hij toen al bijna een jaar mee kampte. we wilden kijken of hij nog iets kon toevoegen aan wat we al deden.

Aanvraag

Mijn dochter Inger heeft een paard waarmee ze ZZ-zwaar rijdt. Hij is nu geblesseerd aan het SI-gewricht. We vragen ons af hoe hij daarover denkt, maar we zijn vooral benieuwd naar zijn verhaal in het algemeen omdat hij een heel belangrijk deel is van Ingers leven.

Hij is het toppaard van Inger en is toch wel ernstig geblesseerd. Als we beseffen wat zijn visie op die blessure is en wat hij vindt van het werk met Inger, dan kunnen we daarop beter inspelen en misschien een versnelling in zijn herstel krijgen. Elke dag dat hij stil staat (en hij staat nu stil, niet in de box, hij gaat de wei op, maar hij traint niet) worden zijn spieren slapper en zal het langer duren voordat hij weer terug is waar hij was, als hij dat wil en kan.

Dier: paard
Naam: Bonnero, roepnaam Bon, 10 jaar, ruin.
Problematiek: Bon loopt ZZ-zwaar. Hij werd vorig jaar ineens af ten toe onregelmatig. Na een tijd rust leek het over en is het werk hervat. Maar in de winter kwam het weer terug. We hebben hem toen laten behandelen door Eric Laarakker, wat veel gedaan heeft: hij werd gespierder in zijn rug, kwam mooier in zijn vacht te staan en kwam beter in conditie. Zijn SI-gewricht is echter altijd gevoelig gebleven en nu lijkt hij echt geblesseerd. Eric Laarakker werkt daar ook aan. 

We willen echter graag met Bon communiceren en zijn kant van de zaak horen. 
Vragen aan Bon: Hoe ervaar je het werk dat je doet met Inger? Kan je ons iets vertellen over de blessure? Heb je ons nog iets anders te vertellen? 

Het gesprek

Ik maak contact met Bonnero, leg uit wie ik ben en dat ik namens Inger en Mies kom.
Hij wacht eerst even af maar komt daarna dichterbij: ‘phoeh, ik dacht even dat ik iets moest en dat kan ik nu niet’, zegt hij. (werken/trainen- maar dit kun je het beste zelf interpreteren afhankelijk van wat hij vandaag al gedaan heeft aan werk/ aandacht.)
Vriendelijk, slim, werkwillig, iets eenkennig, sociaal en gewend stevig te werken, echt een sporter, zo komt hij over.

Ik voel me erg verantwoordelijk en doe mijn werk graag goed, begint Bonnero.
Ik werk graag mee en vergeet daarbij mezelf een beetje. Mijn werkwilligheid is groot, ik ben een beetje een pleaser daarin. Niet voor iedereen zal ik werken hoor, maar Inger heeft mijn respect verdiend en we hebben een goede klik, zijn een match samen.
Ik wil erg graag meedoen voor haar. Als zij dan blij is ben ik ook heel tevreden. 
Ik heb best hard gewerkt en als het aan mij ligt doe ik dat straks weer, ik wil wel.
Maar of mijn lichaam het helemaal redt weet ik niet. 
Dit zijn twee dingen die spelen; mijn wil en mijn lijf. Ik wil wel, maar het kan even niet. 
Of het ooit weer gaat lukken weet ik niet. 
Ik kan niet goed dragen achter en mijn lijf gaat mee verkrampen in de spieren daarvan. Mijn bekken/achterhand is altijd al iets gevoelig geweest, dit is niet nieuw. 
Meestal verdween het na de warming up, maar nu blijft het steeds langer gevoelig. 
En wat ik zei; mijn spieren/ lijf doet mee, ik compenseer en verkramp daardoor.

Lichaamscheck, geen diagnose maar een doorgeven van wat het paard voelt en wil doorgeven op dit moment:
Linkerschouder plaatst hij snel iets buiten de massa
Rechterschouder sterk en hij leunt hier veel op, ook zeurend pijntje in die oksel/elleboog omgeving.
Het voelt doof in zijn onderrug en ook naar binnen toe, verder in zijn bekkengebied, een dove gloed.
SI gebied straalt gevoelig uit naar rechts. Regelmatig schiet pijn naar het rechter achterbeen via een zenuw.
Beide voorbenen/bovenbenen zwaar, nemen voelbaar veel gewicht (elk paard neemt meer gewicht op de voorhand, maar dit voelt toch anders).
Ademt vrij hoog in de borst, niet door naar de buik, adem blijft oppervlakkig
Lichte buikpijn
Rechtsvoor onderbeen achterzijde/peesgebied gevoelig en trekt.
Keelgebied rechterzijde dikker en gevoelig, naar binnen toe. Gaat richting rechteroor, binnendoor.

Ik krijg bij Bonnero ook het gevoel van compenseren waardoor er elders kleine klachten bij komen, waardoor het geheel minder goed functioneert.
Bonnero laat me voelen dat het rond zijn SI gebied altijd snel heeft verkrampt, onwillekeurig. 
Ik zie weefsels samenpersen en er zit weinig rek in.
Zijn achterhand voelt snel samengetrokken en verkrampt, dit is ook een onwillekeurig mechanisme. Dit ging door naar het ruggebied en zo zat hij snel vast in zijn lijf. Zonder dat je dit kunt zien hoor, paarden zijn erg goed in compenseren als prooidier. 

Bonnero wil het graag goed doen, dat is ook zijn valkuil. Een prettig paard om  mee samen te werken, daardoor. En hij weet zeker dat hij bij jullie op de goede plek is. 
Hij wil zelf graag beter worden, is zijn eerste gedachte erover.

Bonnero geeft mij daarnaast het gevoel dat Inger veel van hem leert, juist ook door deze blessure, waardoor ze volgende paarden beter kan trainen en goed houden. Hij offert zich graag op voor het hogere doel, laat hij weten vanuit een diepere zielslaag.

De combinatie van Ingers rijden, gevoeligheid en liefde voor paarden zorgt dat er mooie dingen in het verschiet liggen. Maar een leven lang leert men en dat is ook nu het geval. Wie weet wat er achteraf gezien allemaal in werking is gezet door Bonnero’s blessure. (dit krijg ik door dus schrijf het allemaal op.)

Bonnero vindt dat hij op een vredige plek woont, hij vindt het fijn daar. Paarden komen hier tot rust, zegt hij tevreden.
Hij is op zich ook niet overvraagd geweest, de blessure is echt gekomen door zijn lichaam en dit had je niet kunnen voorkomen/voorzien. Maar nu is goed onderhoud en door meerdere mensen input verkrijgen, nodig.  Het geheel is dan meer dan de som der delen, hoor ik nog. Met andere woorden: 1 + 1 = 3 in het geval van meerdere kanten waar aan gewerkt wordt. En op zijn niveau is het ook fijn als het onderhoud op een gegeven moment preventief is. 

Bonnero laat merken dat hij tijdens het rijden, op wedstrijd, ook vaak zijn adem in hield. Als hij dan klaar was kwam hij terug in de echte wereld, zo werd hij in beslag genomen door het werk.

Hij vond het best prettig hoor, op wedstrijd gaan, maar vooral omdat Inger zelf netjes en rustig bleef rijden. Daardoor maakte het minder verschil voor hem vergeleken met  thuis rijden.

Het spijt mij echt dat ik het nu niet voor haar kan doen, zegt Bonnero. (maar vergeet de info uit de diepere laag niet, dit bestaat beide naast elkaar)

Hij en Inger zijn samen gegroeid en hebben zich beide ontwikkeld, zijn zelfverzekerder geworden samen, laat Bonnero voelen. 
Hij vond en vind het een eer om bij jou leven betrokken te zijn op deze manier. 
Hij vind dat je hem erg goed aanvoelt en heeft geen wensen op dat gebied. 
Bonnero heeft zich meer en meer geopend richting jou, terwijl in zijn aard zit dat hij ook wel wat naar binnen kan keren en eenkennig kan zijn. (hij zegt dat jullie op elkaar lijken)
Hij geniet ervan dat hij zich zo kon ontwikkelen en openen. Hij laat merken dat jij, Inger, in jou leven ook zo’n ontwikkeling hebt meegemaakt.
Ik houd van haar, zegt hij liefdevol.
En ik weet dat ik op de eerste plaats kom door de band die wij hebben, en dat verdwijnt nooit.

Het is of hij zo op het oog per toeval in jullie leven is gekomen, maar Bonnero zelf zegt dat dit de bedoeling was. Bij iemand anders had hij ook dit niveau niet gehaald, zegt hij nog.
Hij heeft gevoeld hoe trots jullie op hem waren en zijn, dat doet hem goed. 

Ik vraag tot slot of hij een boodschap heeft voor Inger.
Bonnero: dat ik nu deze blessure heb zorgt ervoor dat jij hem niet hoeft te hebben. Ik doe dit graag voor jou. 

Bonnero krijgt healing met zijn toestemming.
Op alle punten van de lichaamscheck wordt gewerkt. Terug naar een optimaal lichaam/de originele blauwdruk, dat is het streven.
We oefenen het ademhalen en aarding, helemaal naar de voeten ademen en terug, incl uitzetten van de buik, alles los en goed doorstromen.
Zijn lichaam wordt voelbaar zachter hiervan. Hierdoor kan de energie overal heen vloeien.
Bonnero is erg gevoelig en ik wacht telkens even tussen door tot het uitgeresoneerd is en ik verder mag.
Alle energiebanen, centra, aura optimaal. Vooral aarding en aura zijn belangrijk, merk ik.
Ik krijg tijdens de healing ook het gevoel dat hij emotionele dingen van anderen op zijn rug heeft genomen, dus schoongemaakt wat kan en mag voor nu. O.a. moeder komt voorbij/ belasting daarvan, ook wat genetisch.

De energie werkt door zolang nodig, Bonnero’s lichaam regelt dit zelf.
Ik bedank hem en we nemen afscheid.

Inger en Mies, bedankt voor het vertrouwen en ik wens jullie een mooie tijd samen met Bonnero.

Hartelijke groet, Symone Ottevangers

Tweede gesprek, 2 mei 2017

Graag wilden we nog een keer contact met Bonnero om ons gezamenlijke leven af te sluiten. Symone gaf aan ook te kunnen communiceren met overleden dieren. Het resultaat is geweldig en roert me steeds tot tranen als ik het herlees! Dat geldt ook voor de gesprekken met Hugo. 

Aanvraag

Ruin. Overleden, zou nu 11 jaar geweest zijn.

Bonner stond begin februari in de wei met een verbrijzeld kootbeen, we hebben hem een paar uur later in moeten laten slapen. Het afscheid van Inger was meer dan ontroerend, hij wist het. Hij sprong in zijn box steeds rondjes naar Inger toe, dan ging ze bij hem staan en legde hij zijn hoofd en hals om haar heen en drukte haar stevig tegen zich aan. Bij het foto’s maken moet ze zijn been in een bepaalde houding vasthouden en hij gaf geen krimp, liet alles gebeuren, ongelooflijk. 

Onze vragen aan Bonnero:
Hoe is het nu met je, Bon? Kan je ons vertellen hoe dit is gebeurd en waarom?
Heb je nog tips of boodschappen voor ons?
Hoe is je leven nu aan gene zijde? Sta je nog in verbinding met ons/Inger? Zou je daar iets over willen zeggen?
Wij en vooral Inger heeft zo van je genoten, ze kon geen beter maatje hebben dan jij.
Dank je voor de jaren die je bij ons hebt doorgebracht.

Dan nog een specifieke vraag van mij (Mies): kan je iets vertellen hoe jij de pijn van het verbrijzelde bot hebt beleefd? Het viel me op dat je niet reageerde toen Inger het vastpakte en wat bewoog. Mensen gillen al voordat je het aanraakt… Hebben dieren een andere pijnbeleving dan mensen?

Het gesprek

Ik maak contact met Bonnero, leg uit dat ik via jullie kom als doorgever/ vertaler.

Hij is er direct en voelt licht en warm aan, vol liefde. Alle aardse beslommeringen zijn van hem afgevallen en er is alleen nog liefde over, heel mooi en ontroerend om te voelen.

Wat wel vaker gebeurt: hij lijkt en voelt nu grootser dan bij leven. Net of er maar een stukje ziel incarneert in het paardenlichaam en dat stukje na het overlijden terug keert en weer samenvoegt bij zijn andere zielsveel.

Ik vraag bewust naar het deel van ‘aardse’ Bonnero. En dat kan, laat hij merken.
Ik geef namens jullie door dat jullie van hem genoten hebben en je geen beter paard / maatje kon wensen.

Zijn boodschap aan jullie:
Ik voelde me zo verantwoordelijk voor Inger en voor jullie levensplezier. 
Dat was mijn opdracht als ziel; de mensen plezier brengen, dichter bij zichzelf brengen en ze ondersteunen en overstelpen met liefde. 
Ik ben zo blij dat ik bij jullie ben geweest, want mijn taak is goed volbracht omdat jullie het toelieten en er voor open stonden. 
Ik ben zo blij met mijn leven als ik er op terug kijk.
Mijn heengaan was voor mij geen lastig iets, ik wist dat ik naar huis ging. 
Mijn taak was volbracht. Op dat moment was het even slikken zoals bij elk afscheid van geliefden, maar nu heeft er heling plaatsgevonden en verwerking over mijn aardse leven. 
Daardoor is er ook bij jullie meer rust dan vlak na mijn overlijden.
Ik ben een grootse ziel en ben blij dat het nu ten volle gezien kan worden. 
Zo zijn de meeste paarden bedoeld; als begeleiders van de mens.

Symone: ik ga bewust even terug naar het aardse deel omdat jullie daar vragen over hebben.
Jullie vraag stel ik: hoe is het gebeurt/het been?
Bonnero geeft het beeld van broos bot, dat was al niet in zo’n goede conditie lijkt het. 
Het lijkt of hij na een beweging zijn evenwicht zocht en er 1 moment alle kracht kwam op zijn been en dit trok het niet. Het knapte door druk van bovenaf. Als een stukje hout, zo’n beeld geeft hij me, versplintering.
Het lijkt te maken met voeding in de eerste tijd van zijn leven, omgevingsfactoren zeg maar.

Jullie vraag over de pijnbeleving stel ik aan Bonnero:
Ik voelde niet veel meer, ik was verdoofd door lichaamseigen stoffen, zegt Bonnero. De pijn was te erg en de endorfinen/pijn dempers waren gelukkig behulpzaam. 
Ook heb ik in me, als paard zijnde, dat je het niet te erg laat merken dat je pijn hebt, dat zit zo in geprogrammeerd. Dus ik voelde zeker dat het ‘mis’ was, maar mijn kalmte overheerste.

Bonnero: toch ben ik blij dat het kort en krachtig was, dat past bij mij. 
Ik snapte Inger en zij snapte mij, daar ben ik zo blij mee, specifiek met ons afscheid dat daardoor voor mij duidelijk was.
Het was tijd om verder te gaan, iets anders kan ik er niet van maken. 
Ik had nog best even langer willen blijven maar het lichaamsmateriaal was niet toereikend. 
En daar heb ik vrede mee, het is zoals het is. 
Ik ben er soms nog in energie vorm en kijk met je mee, maar ons thema is ook; ‘loslaten en er op vertrouwen dat je het alleen ook kunt’. 

Bonnero: Inger heeft mijn steun minder nodig dan bij leven, zij wordt ook steeds krachtiger en sterker mentaal en emotioneel.
Ze heeft andere helpers aan haar zijde die wel altijd bij haar zijn, daar heb ik niets aan toe te voegen. Maar ik kijk met liefde naar haar en onze hartsverbinding is en blijft er. 
Ik zie mijn mensen weer als zij over gaan naar deze plek en dan smelt alle liefde weer samen die je voor andere wezens hebt gevoeld; dat is zo mooi om te voelen en te beleven.
Ingers engelen en helpers zijn heel goeie hoor! 
Ze heeft alle steun die ze kan wensen.
Wij weten dat het een missie is om haar kennis door te gaan geven in haar leven. 
Zo kan ze veel anderen laten meeleren met al haar opgedane (paarden en mensen) kennis.
Wij zien haar wel als een leraar voor anderen. 
Maar dat is nu nog volop in ontwikkeling en natuurlijk staat de eigen wil voorop; zo gaat dit als je op aarde leeft. Jullie leiden je leven zelf, waar je energie op zet, daar komt een stroom op gang. 
Eigen wil is leidend, dat wil ik nog eens benadrukken.
Dus maak er gebruik van, bedenk ook wat je wilt en geef zelf richting aan je leven op die manier, puur door denken, visualiseren en gedachten kracht en energie.
Inger kan dat goed en zou het nog meer kunnen ontwikkelen met de tijd. 
En juist die mix gaat haar inbreng worden in de paardenwereld, de mensen die daar open voor staan kan zij heel mooi meenemen in deze stroom. 
Een verdieping voor de paarden en hoe mensen paarden zien, dat is er gaande en het is hoog tijd. Inger en Mies spelen hier ook een rol in en dat doen ze goed. Ze dragen hun gedachten uit en dat raakt andere mensen.
Ik wil ze daarvoor bedanken namens alle paarden.

Healing vind heel algemeen plaats, er gaan golven energie naar het thema overlijden. 
Ik heb het idee dat er net zo goed healing bij jullie plaats vind als bij hem, het is net of hij het doorstuurt naar jullie ter ondersteuning.

Bonnero bedankt me waardig voor het doorgeven van zijn woorden en neemt zelf afscheid.
Ik bedank hem dat hij wilde komen en zeg dat ik alles goed zal doorgeven.
We nemen afscheid.

Inger en Mies, bedankt voor het vertrouwen en sterkte met het (lijfelijke)  gemis.

Hartelijke groet, Symone Ottevangers