Een paard vertelt over de dood
Rouw is een thema waar je niet omheen kunt als je van dieren houdt.
Mooi dat we er open over kunnen delen. Dat het er mag zijn, helpt.
Graag deel ik wijze woorden en lessen van de dieren, vooral over dit onderwerp.
Een paard vertelt over de dood
"Ik was altijd sterk.
Mentaal en lichamelijk sterk.
Nu ben ik een schim daarvan.
Hoe denk je dat dat voor mij is?
Het is dat ik mentaal zo stabiel ben.
Ik sta, ik loop, ik rol.
Maar de goede kijker ziet dat ik erg veel lig. Dat heb ik nodig.
Als ik niet kan liggen, keldert mijn energie voor die dag nog wat sneller.
Ik heb maar weinig energie door de pijn in mijn hele lijf.
Het euvel zit slechts op één plek, maar dat heeft zich in de loop der jaren door mijn lichaam verspreid.
De compensatie is nu wel een beetje op. Het lukt niet meer.
Mijn benen doen pijn, mijn lichaam ook.
Ik wil niet behandeld worden, want dat brengt me meer uit balans dan dat het goed doet.
Ik wil in mijn waarde gelaten worden.
Ik wil uit mijn lijf kunnen blijven. Ik wil het minder voelen.
Dat is mijn overlevingsmechanisme. Zo kan ik blijven functioneren.
Niemand, geen behandelaar of healer, zou mij nog met mijn lijf in verbinding moeten willen brengen. Dat werkt averechts.
Mijn lichaam eren, dat is wat ik wil.
Het aanraken en bedanken voor een leven lang mijn ziel te hebben gehuisvest en gefunctioneerd.
Ik heb genoten van het bewegen, de interactie met anderen, het zonnebaden, het rollen en het eten.
Maar nu is mijn lijf meer een struikelblok dan helpend en ondersteunend.
Het is op. Geen energie meer. Opgebruikt.
Ik ben aan sterven toe.
Ik denk er luchtig over en kijk ernaar uit.
Nu mijn mens nog.
Stel jij haar gerust?
Ik wil mijn begeleiding naar haar wat losser laten.
Ik deed het jaren.
Nu kan ik het niet meer dragen en erbij hebben.
Ik moet er even los van komen om zo ook echt de overgang te kunnen maken en rustig te kunnen sterven.
Ik heb even wat meer afstand nodig.
Terwijl mijn liefde voor haar onvoorwaardelijk is.
Toch heb ik die afstand nodig.
Ik wil vrij gelaten worden zodat ik vrij kan zijn na mijn sterven.
Mensen kunnen ons vasthouden, dat wil ik er maar mee zeggen.
Mensen denken dat vasthouden liefde is.
Maar dat is het niet, integendeel.
Vasthouden doe je voor jezelf, niet voor het dier.
Dieren weten dat de liefde pas vrij kan stromen als je elkaar werkelijk vrij laat.
Tijdens het leven, maar zeker rondom sterven en de dood.
Loslaten, toestaan en vrijlaten.
Niet met je brein bedenken dat sterven erg is.
Dat is het niet.
Wie sterft, is vrij.
Die gaat naar huis, daar waar het goed is en licht is.
Wij paarden (en alle dieren) hebben pure zielen die naar dezelfde frequentie gaan.
Een dimensie waar de frequenties hoog zijn en minder stroperig dan op aarde.
Een frequentie waarin je je met je gedachten kunt verplaatsen.
Dus als je denkt aan galopperen, dan doe je het al.
En het voelt als een vliegend, vrij paard.
Er is niets heerlijkers dan dat.
We komen meestal eerst in een herstellende laag.
Vaak niet eens met mensen-zielen erbij, maar met heel pure andere wezens.
We komen dan bij van ons leven op aarde.
We kijken terug, worden gevoed en verzorgd in de geest.
We kunnen letterlijk bijtanken op die plekken.
Het is niet te vergelijken met de aarde.
We hoeven niet meer te eten, want we hebben geen lichaam meer.
Alleen een energievorm.
Ik zou aan alle mensen graag willen laten weten dat die laag juist heerlijk is.
Het is zo puur, liefdevol en licht daar.
Onthoud maar: je bent dan vrij.
Voor de mensen die achterblijven
Daarna mag de mens goed voor zichzelf zorgen.
Zich door de ontstane processen heen bewegen.
Het werk doen van verwerken en jezelf daarin zien.
De rouw, het gemis en het verdriet toelaten.
Het beleven.
Als je het kunt en mag beleven, dan nodig je daarmee de andere kant van het energiespectrum ook uit:
genieten, liefde, plezier.
Als je verdriet diep kunt voelen, kun je liefde ook diep voelen.
Je huilt omdat je denkt dat je de liefde mist.
Maar als je écht voelt, is die liefde sterker dan ooit.
Vanuit ons, en vanuit die andere laag.
Dus huil en ontvang.
Liefst tegelijkertijd, want dat kan.
Met alle liefde voor wie nu met een verlies omgaat.
Alle kracht toegewenst om door dat proces heen te bewegen.
Ken je iemand voor wie deze wijze boodschappen fijn kunnen zijn om te lezen?
Stuur dit dan gerust door.
Dank voor het lezen.
Een mooie tijd gewenst met je dieren.
Liefs,
Symone